Annem, 2008 kasım ayında bir akşam, daha önce hiçbir belirti göstermeden, aniden bir nöbet geçirerek yoğun bakıma alındı. Çekilen MR’da beyinde kitle olduğu ortaya çıkınca acilen İstanbul’a gittik ve krizden 6 gün sonra annem ameliyata alındı. Ameliyat sonrasında kitlenin tamamen ve annemde herhangi bir hasar bırakmadan temizlenmesine rağmen sevincimizi doyasıya yaşayamadık, çünkü patolojide çıkan sonuç Glioblastama Multiforme 4. evreydi ve hastaya ortalama 5-6 aylık yaşam süresi tanıyordu. 1 sene yaşama ihtimalinin %15 olduğunu duyduğumuzda yaşadığımız üzüntüyü sanırım en iyi yine hasta yakınları anlar..
Çaresizlik içinde yapılabilecek başka neler olduğunu araştırırken karşımıza kanser deşifresi ekibi çıktı ve şansımızı denemeye karar verdik. Ve ilk kürümüzü aldık. Ancak bilmediğimiz bir şey oldu, biz tek bir kür uygulanacak zannettiğimiz için ilk kürden sonra ilaçlarını devamını getirmedik. Bu arada annem radyoterapi ve kemoterapiye (temodal’e) başladı.
Ameliyattan yaklaşık 2 ay sonra ilk kontrol MR’ımızı çektirdik ve öğrendik ki kitle yine büyümüş, ameliyatta alınan kitleyle hemen hemen aynı boyuta ulaşmıştı. Durumu Adnan Bey’le konuştuk ve bitkisel ilaçlarımızı yeniden ve bu sefer ara vermeden almaya karar verdik. Ve böylece kanser deşifresi ekibinden aldığımız ilaçları düzenli bir şekilde kullanmaya başladık. Nisan ayında bir sonraki Mr’ımız çekildi ve sonuç yüzümüzü güldürdü; kitlenin büyümesi durmuş, bir önceki MR’daki ile aynı boyutta kalmıştı.
Doktorlar bunun bile oldukça olumlu bir gelişme olduğunu söylerken biz bir sonraki MR’da duyacağımız güzel gelişmelere odaklandık ve umutlarımız da boşa çıkmadı. Temmuz ayındaki MRda kitlenin küçülmeye başladığını öğrendik. Geçtiğimiz haftalarda, eylül ayında çekilen son MRımızda ise erimenin devam ettiğini öğrendik. Tabi bu arada doktorların da sonuçlar karşısında yaşadığı şaşkınlığı da belirtmem gerekir. Umuyoruz ki bir sonraki MRda kitle daha da küçülmüş olacak ve bir gün tamamen eriyecek. Şu anda bunu duyacağımız günü bekliyoruz.
Bu arada çok önemli olan bir başka şey ise, bu süre içinde karşılaştığımız psikolojik sıkıntılar. Doktorların önceki vakalara bakarak yapabilecek fazla bir şey olmadığını söylediği bu durum için Adnan Bey hep bizi umutlandıracak şekilde konuştu. Esas çalışma alanlarının zaten bu hastalık olduğunu ve olumlu sonuçlar aldıklarını, aynı olumlu sonucu bizde de almaya umduklarını duymak, sadece hasta değil, hasta yakınları olarak bizim için de çok çok umut verici ve sevindirici oldu. Kanser hastalığında yüksek moralin ne kadar önemli olduğunu bilmeyen yoktur sanırım.
Böyle zor bir zamanda kanser deşifresi ekibi bize bir mucize yaşattı desem abartmış olmam. Korkulan sonuç gerçekleşmedi ve annem şu anda bir kanser hastası olarak, bu kadar sağlıklı olmasıyla doktorlar dahil, herkesi şaşırtmaya devam ediyor. Bize bu mutluluğu yaşattığı için Adnan Bey ve ekibine teşekkürler az kalır.. Umarız daha bir çok hasta ve yakınlarının yüzü bizim gibi güler..
Nihal TÜRK
